W 1994 igrzyska powróciły do Norwegii, tym razem zimowe święto gościło Lillehammer w dniach 10-19 marca. Uroczystego otwarcia igrzysk dokonała Królowa Norwegii Sonja, w imieniu zawodników przysięgę złożył norweski narciarz alpejski Cate Zahl Pedersen, zaś olimpijski znicz zapalił Helge Bjørnstad.
[responsivevoice_button voice=”Polish Female” buttontext=”Dla osób niedowidzących: Czytaj ten artykuł”]
W Lillehammer wystartowało 469 sportowców (379 mężczyzn i 90 kobiet) w pięciu dyscyplinach sportowych: narciarstwie alpejskim (66), biegach narciarskich (48), biathlonie (10), łyżwiarstwie szybkim na siedząco (8) i hokeju na sledżach (1). Łącznie rozdano 133 komplety medali.
Igrzyska okazały się szczęśliwe dla gospodarzy, co prawda wywalczyli tyle samo medali co Niemcy – 64, jednak mieli więcej złotych i srebrnych medali, odpowiednio 29 i 22. Dodatkowo organizatorzy IP mieli trzynaście brązowych krążków. Wartością dodaną było łyżwiarstwo szybkie, w którym to oddali jedynie jeden brąz spośród 24 medali, przeznaczonych do rozdania w tej konkurencji. Dorobek reprezentacji Niemiec wynosił 25 złotych medali, 21 srebrnych i 13 brązowych. Świetnie zaprezentowali się Amerykanie, którzy zajęli trzecią lokatę w klasyfikacji medalowej z 43 medalami (24-12-7). Tak świetny dorobek ekipy USA to zasługa reprezentantów w narciarstwie alpejskim, którzy sięgnęli po 39 krążków, w tym po 4 złote medale – to zasługa Nancy Gustafson, Brian Santos, Chris Waddell.
Do Lillehammer udała się piętnastoosobowa reprezentacja naszego kraju, dwunastu zawodników i trzy zawodniczki. Igrzyska paraolimpijskie zakończyły się dla naszego kraju z bardzo dobrym dorobkiem medalowym. Biało-czerwoni wywalczyli dziesięć krążków, dwa złote, trzy srebrne i pięć brązowych, co dało dwunastą lokatę w klasyfikacji medalowej. Gwiazdą naszej ekipy został Marcin Kos, w Norwegii dwukrotnie został mistrzem paraolimpijskim, swoje tytuły wywalczył w biegu narciarskim na dystansie 10 kilometrów techniką dowolna oraz 20 kilometrów technika klasyczna w klasie niepełnosprawności LW5/7. Dodatkowo Polak sięgnął po brąz na 5 kilometrów techniką klasyczną. Z dwóch medali cieszył się Jan Kołodziej, był drugi na dystansie 5 km oraz trzeci na 20 km „klasykiem”. Piotr Sułkowski wywalczył srebro na dystansie 20 km techniką klasyczną (LW2/3/9), zaś Zenona Baniewicz brąz na 10 km techniką klasyczną (LW2/3/4). Z trzema brązowymi wyjechał z Norwegii Jerzy Szlęzak (klasa niepełnosprawności LW5/7), nasz biegacz przybiegał jako trzeci na dystansach 5 km i 20 km techniką klasyczną oraz 10 km techniką dowolną.
Największą gwiazdą norweskich igrzysk paraolimpijskich została Ragnhild Myklebust. Zawodniczka gospodarzy startowała w trzech dyscyplinach – biathlonie, biegach narciarskich, łyżwiarstwie szybkim. Zawody skończyła z dziewięcioma krążkami, w tym 5 złotymi, 2 srebrnymi i 2 brązowymi. Pięć krążków, cztery złota i srebro wywalczył Niemiec Frank Hoefle w biathlonie i biegach narciarskich. Siedmiu sportowców cieszyło się z czterech mistrzowskich tytułów w Lillehammer, a byli to Francuz Didier Riedlinger, gwiazda zimowego narciarstwa alpejskiego Reinhild Moeller z Niemiec, która powiększyła swój dorobek do 14 tytułów mistrzowskich, Norwegowie Terje Loevaas, Wiggo Nordseth oraz Amerykanka Nancy Gustafson oraz jej rodacy Chris Waddell oraz Brian Santos. W czołowej dziesiątce znalazł się również Niemiec Thomas Oelsner, który w biathlonie i biegach wywalczył pięć krążków, trzy złote i dwa srebrne.
Zimowe igrzyska paraolimpijskie (kliknij na miejscowość, aby przeczytać więcej): Örnsköldsvik 1976, Geilo 1980, Innsbruck 1984, Innsbruck 1988, Albertville 1992, Lillehammer 1994, Nagano 1998, Salt Lake City 2002, Turyn 2006, Vancouver 2010, Soczi 2014.
Polska na igrzyskach w Lillehammer
Wyniki przedstawione poniżej zostały opracowane na podstawie danych zamieszczonych na oficjalnej stronie Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego – www.paralympic.org.
