W piłkarskim świecie dźwięków

Na boisku pojawia się po pięciu zawodników każdej z drużyn. Czterech z nich to osoby niewidome lub niedowidzące, natomiast jedna – bramkarz- widząca. Aby szanse były wyrównane każdy z zawodników, oprócz bramkarza, zakleja swoje oczy i zakłada opaskę. Teraz już wszyscy, również Ci niedowidzący i z resztkami wzroku, pozostają w ciemności. Boisko, znacznie mniejsze i otoczone bandami, tak aby ograniczyć pole gry. Poza boiskiem, tuż za bandami stoją przewodnicy. Jest ich trzech do każdej drużyny. To oni mówią zawodnikom w jakiej pozycji się znajdują, o odległości od bramki, ilu zawodników z przeciwnej drużyny jest w pobliżu, z której strony się zbliżają. Bramkarz naprowadza obrońców jak mają się ustawić, aby zablokować strzał. Bramkarz natomiast nie może wychodzić poza wyznaczone pole, wyjście wiąże się z rzutem karnym przeciwników. Właśnie? Jak to jest z rzutami karnymi? Bramkarz lub przewodnik znajdujący się za bramką puka w lewy i prawy słupek, aby strzelający mógł zlokalizować bramkę. Następnie pada strzał … ale jak to? Przecież bramkarz widzi, to w czym problem to obronić, pomyślałam, kiedy pierwszy raz usłyszałam o tej dyscyplinie. Zawodnicy natomiast mówią tak:

Strzały są, szybkie i mocne. Bramkarz widzi tylko piłkę i nogę strzelającego, ale nie widzi przecież jego zamiarów. Ale chwileczkę … chyba nie powiedziałam o najważniejszym! Piłka!!! Wydawać by się mogło, że jest to przedmiot dostrzegany jedynie zmysłem wzroku i dotyku. A co jeśli nie mogę jej zobaczyć i nie mam jej przy nodze? Powiedziałby ktoś, szukaj wiatru w polu. Nie, nie, ta piłka jest wyjątkowa. Jej wyjątkowość polega na tym, że można ją usłyszeć. W jej wnętrzu przymocowane są dzwoneczki. W tym przypadku słowa Jakuba Błaszczykowskiego, że „w piłce jest tylko powietrze” stają się nieprawdą. Dzięki temu, że piłka wydaje dźwięki jest możliwa do zlokalizowania. Być może w Twojej głowie pojawiło się teraz pytanie „a co jeśli kilku zawodników jednocześnie podbiegnie do piłki? Przecież się zderzą. Skąd wiedzą komu i jak podać?” Zawodnik, który podąża w kierunku piłki, czeka na podanie krzyczy „Voy” jest to hiszpańskie słowo oznaczające „idę”. W ten sposób sygnalizują sobie, gdzie skierować podanie oraz unikają zderzeń. Mecz blind footballu trwa 50 minut, jest podzielony na dwie części po 25 minut. Dobra, koniec z tymi zasadami! Wiecie już o nich chyba wszystko. Czas na drużyny, zawodników i naszą reprezentację.

Na boisko wchodzą jeden za drugim, połączeni rękoma. Na trybunach panuje absolutna cisza. Jest ona niezbędna, aby zawodnicy mogli bez problemu usłyszeć piłkę i przewodników. Z pewnością jest to najtrudniejsze w roli kibica blind footballowej drużyny. Muszą powstrzymać emocje, aby nie wydawać z siebie szaleńczych okrzyków. Upust swoim emocjom mogą dać tylko podczas przerw i po zakończeniu meczu. Każdy kto choć raz zobaczy mecz Blind Footballu, jestem pewna, już na zawsze pozostanie fanem tej dyscypliny. To emocjonujące, pełne zwrotów akcji widowisko jest niezapomniane.

W Polsce sytuacja tej dyscypliny nie należy do najłatwiejszych. Zaczęło się od 2008 roku kiedy w Krakowie powstała pierwsza drużyna Blind Footballu w Polsce. W ośrodku dla niewidomych i słabowidzących na Tynieckiej wszystko zaczęło się od Marcina Ryszki. Wspólnymi siłami pozyskali specjalne piłki prosto z Brazylii. W 2010 roku powstała drużyna Ludomira Praska we Wrocławiu. To pierwsza odnosząca sukcesy ekipa Blind Footballu w naszym kraju. Trenowali i radzili sobie mimo braku sprzętu tj. specjalnych piłek i band. Z czasem zaczęli wyjeżdżać na mecze do Niemiec, gdzie Blind Football funkcjonował już od dłuższego czasu. Później powstała kolejna drużyna niewidomych piłkarzy, tym razem w Chorzowie, niestety obecnie nie kontynuuje działalności.

Dyscyplina i drużyny zostały pewnego razu zauważone przez Ministerstwo Sportu i UEFA. I tu ciekawostka dla tych, którzy nie wiedzą. W 2012 roku podczas Mistrzostw Europy w piłce nożnej przed meczem ćwierćfinałowym Niemcy- Grecja odbył się pokazowy mecz Blind Footballu. Wzięły z nim udział drużyny z Wrocławia i Chorzowa.

Ciężkie treningi sprawiły, że stworzona przez Praska narodowa reprezentacja, do której dołączyli także zawodnicy z Krakowa, zakwalifikowała się do Mistrzostw Europy w Anglii w 2015 roku. Niestety, pojawiły się problemy finansowe, ale zostały rozwiązane przez jednego z najlepszych polskich piłkarzy, a mianowicie Roberta Lewandowskiego, który sfinansował wyjazd. Zawodnicy odnoszą tam pierwsze sukcesy, wygrywając pierwszy mecz. Dla reprezentacji kraju, gdzie blind football dopiero raczkuje jest to sukces. Największym problemem dla Reprezentacji Polski w Blind Footballu jest brak środków finansowych. Obecna sytuacja jest bardzo zła i jeśli nic się nie zmieni, nie będzie możliwe, aby wzięli udział w kolejnych Mistrzostwach Europy tym razem w Niemczech. To wspaniali zawodnicy, którzy z dumą grają z orzełkiem na piersi. Wspólnie musimy sprawić, żeby mogli reprezentować nas na międzynarodowych turniejach i przywozić z nich medale. A jestem pewna, że będą nas tam godnie reprezentować.