Nagano, 400-tysięczne miasto położone w samym sercu wyspy Honsiu, pełniło w dniach 7-16 marca 1998 roku honory gospodarza siódmych zimowych paraigrzysk. Oficjalnego otwarcia największego sportowego święta sportowców z niepełnosprawnością dokonał ksiażę Naruhito.
[responsivevoice_button voice=”Polish Female” buttontext=”Dla osób niedowidzących: Czytaj ten artykuł”]
Narciarstwo alpejskie (54 konkurencje), biathlon (12), biegi narciarskie (39), hokej na sledżach (1) i (po raz ostatni) łyżwiarstwo szybkie na sledżach (16) to dyscypliny, w których rekordowa liczba 562 zawodników z 31 krajów rywalizowała o medale siódmych już zimowych igrzysk paraolimpijskich. Po raz pierwszy w historii zimowe igrzyska wyszły poza kontynent europejski, ich organizację powierzono bowiem w czerwcu 1991 roku japońskiemu Nagano. Tematem przewodnim ceremonii otwarcia była „Nadzieja”, a inspiracja została zaczerpnięta z obrazu Fryderyka Wattsa noszącego taki właśnie tytuł.
Do Nagano poleciała najliczniejsza w historii polska reprezentacja składająca się z 19 mężczyzn i 7 kobiet, którym dane było rywalizować w trzech dyscyplinach. Podczas wcześniejszych igrzysk, które cztery lata wcześniej odbywały się w Lillehammer, biało-czerwoni na podium stawali dziesięciokrotnie, w tym dwukrotnie na jego najwyższym stopniu. W Kraju Kwitnącej Wiśni było już dużo skromniej, a jedyne dwa brązowe krążki wywalczone zostały przez Danutę Poznańską. Startująca w grupie zawodniczek z niepełnosprawnością intelektualną Poznańska na trzecim stopniu podium stawała w finałach biegów na dystansie 5 kilometrów techniką dowolną oraz 15 kilometrów stylem klasycznym. Niewiele brakowało, a Polka wróciłaby do kraju z trzema krążkami. W rozgrywanym techniką klasyczną biegu na „piątkę” uplasowała się na najbardziej nielubianym przez chyba każdego sportowca czwartym miejscu, O krok od podium byli także Beata Pomietło w biathlonie oraz Piotr Kawka w biegu na 20 kilometrów klasykiem. W końcowym zestawieniu igrzysk dwa krążki Poznańskiej przełożyły się na 21. pozycję Polski w stawce 21 notowanych krajów.
Na czele medalowej klasyfikacji z dorobkiem 40 krążków – 18 złotych, 9 srebrnych i 13 brązowych – już po raz czwarty zresztą, a po raz drugi z rzędu, znaleźli się Norwegowie. Najwięcej pozycji w pierwszej trójce z kolei wywalczonych zostało przez Niemców. Reprezentanci naszych zachodnich sąsiadów na podium igrzysk stawali 44-krotnie, triumfując w 14 spośród 122 rozegranych konkurencji. Na drugim i trzecim miejscu natomiast Niemcy plasowali się odpowiednio 17 i 13 razy. Czołową trójkę, z jednym złotym kruszcem mniej od Norwegów oraz 8 srebrami i 13 brązami zamknęli Amerykanie. Wyborną formę podczas tych igrzysk zaprezentowali ich gospodarze. Japończycy na tak zwanym „pudle” stawali w sumie 41 razy (12-16-13), czym śledzących ich poczynania rodaków wprawili w zachwyt.
Indywidualną rekordzistką, jeśli chodzi o ilość zdobytych złotych medali, została Ragnhild Myklebust. Był to zarazem jej drugi z rzędu triumf w zestawieniu multimedalistów japońskich igrzysk. Startująca w biathlonie i biegach narciarskich Norweżka na swoim koncie zgromadziła aż pięć mistrzowskich tytułów. Po jednym złotym krążku mniej, dającym ex aequo drugie miejsce, wywalczyło czworo zawodników: rywalizujący w łyżwiarstwie na sledżach Knut Lundstroem z Norwegii, z powodzeniem łączący bieganie ze strzelaniem Rosjanin Walerij Kupczyński oraz uprawiający narciarstwo zjazdowe Hiszpanka Magda Amo oraz Szwajcar Rolf Heinzmann.
Zimowe igrzyska paraolimpijskie (kliknij na miejscowość, aby przeczytać więcej): Örnsköldsvik 1976, Geilo 1980, Innsbruck 1984, Innsbruck 1988, Albertville 1992, Lillehammer 1994, Nagano 1998, Salt Lake City 2002, Turyn 2006, Vancouver 2010, Soczi 2014.
Miejsca Polaków w Nagano
Wyniki prezentowane poniżej opracowane zostały na podstawie danych zamieszczonych na oficjalnej stronie Międzynarodowego Komitetu Paraolimpijskiego – www.paralympic.org.
– BRĄZ – Danuta Poznańska, biegi narciarskie, 15 km techniką klasyczną (ID)
– BRĄZ – Danuta Poznańska, biegi narciarskie, 5 km techniką dowolną (ID)
